میانجیگری
استفاده از ابزارهای غیر قضایی در حلوفصل اختلافات، از اولویت بسیاری برخوردار است. میانجیگری، یکی از شیوههای خیلی قدیمی و تأثیرگذار حلوفصل اختلافات، است که در ان، طرفهای اختلاف با توافق یکدیگر، شخص ثالث بیطرف و متبحری را بهعنوان میانجی و بهمنظور تسهیل در روند حلوفصل اختلاف خود انتخاب میکنند، تا ان شخص با استفاده از تکنیکهای مناسب، مذاکرات انان را تسهیل و اداره کرده و به انها کمک کند تا خود انها، اختلافشان را حل کرده و به توافق برسند. جلسات رسیدگی در میانجیگری مطابق با اراده طرفین، جریان مییابد. مهمترین ویژگی میانجیگری، محرمانه بودن ان میباشد تا طرفین آزادانه و بهراحتی، خواستهها و توقعاتشان را با یکدیگر در میان گذاشته و به کمک میانجی، راهحلی برای رفع اختلافشان پیدا کنند، چرا که اگر طرفین از بیان اظهاراتشان واهمه داشته باشند، احتمال دارد از افشای اطلاعات لازم در جهت تسهیل فرآیند میانجیگری و حلوفصل اختلافات خودداری کنند. دیگر شیوههای تقابلی حلوفصل اختلافات، مانند داوری و محاکم دادگستری، ترافعی و تقابلی میباشند. شیوه میانجیگری، برای حلوفصل اختلافات تجاری بینالمللی بسیار مناسب است، زیرا اختلاف با سرعت بالا و هزینه کم و بهصورت محرمانه حلوفصل میشود.
میانجیگری به چه شیوهای صورت میگیرد؟ میانجیگری به عنوان شیوه حل اختلاف غیر قضایی، چه مزایایی دارد؟ تفاوت میانجیگری با صلح و سازش یا داوری چیست؟ نحوه ارجاع و آیین رسیدگی در میانجیگری به چه شیوهای میباشد؟ موسسه حقوقی معتبر در خصوص میانجیگری چه ویژگیهایی میبایست داشته باشد؟ این متن که توسط کارشناسان و وکلای موسسه حقوقی و داوری بینالمللی طلیعه عدالت و مهر پارسیان تنظیمشده است، پاسخگوی این قبیل سؤالات شما عزیزان در زمینهٔ میانجیگری میباشد.
میانجیگری، بعد از داوری مهمترین و پرکاربردترین، شیوه حل اختلاف است. میانجیگری، پروسهای است که در ان با مداخله شخص ثالث موردقبول طرفین که اختیاری برای صدور رأی ندارد، برای حل موضوعات مورد اختلاف به طرفین درگیر، کمک مینماید. نظری که میانجی، در پایان فرآیند میانجیگری ارائه مینماید، الزامآور نیست، بلکه صرفاً پیشنهاد میباشد و این توافق طرفین است، که در نهایت اختلاف را رفع مینماید.
مزایای میانجیگری نسبت به شیوههای دیگر حل اختلاف
میانجیگری، نسبت به داوری و روشهای قضایی حل و فصل اختلافات، کمهزینهتر است و انعطافپذیری بیشتر دارد. در این شیوه، حل تعارض محرمانه و خصوصی است و امکان حفظ روابط طرفین بیشتر است. میزان موفقیت در حل اختلاف از طریق میانجیگری، بالاست. شباهتهایی این شیوه حلوفصل اختلافات با داوری دارد (از قبیل، حل اختلاف در خارج از دادگاه و دخالت شخص ثالث برای حل اختلاف فیمابین)، اما تفاوتهای مشهودی بین انها وجود دارد. در داوری همانند روش قضایی حل اختلاف، جریان رسیدگی تا حدودی ترافعی میباشد، ولی میانجیگری کاملاً غیر ترافعی میباشد. رأی داور الزامآور میباشد. درحالیکه نظر میانجی به طرفین تحمیل نمیشود. نقش طرفین، در میانجیگری بسیار پررنگتر است و درنهایت زمانی اختلاف فیصله پیدا میکند، که طرفین توافق نمایند. شیوه حل اختلاف از طریق سازش، هم تفاوتهای جزئی با میانجیگری دارد. نقش سازش دهنده، در جریان سازش فعالتر میباشد و وی گزارش اصلاحی، تنظیم مینماید که الزامآور میباشد، درحالیکه میانجی، صرفاً طرفین را به حل اختلاف تشویق میکند. این شیوههای حل اختلاف، هر سه از کثرت و تراکم پروندهها، در دادگاه میکاهند.
ارجاع اختلاف به میانجیگری
معمولاً به جریان افتادن میانجیگری، مستلزم توافق طرفین است، جز در موارد ارجاع اجباری به میانجیگری (میانجیگری قضایی) که قاضی، در موارد خاص قانونی، اختلاف طرفین را به میانجی، ارجاع میدهد. حتی در میانجیگری اجباری نیز حل اختلاف، درنهایت مستلزم توافق طرفین است و انچه الزامآور می باشد ارجاع از سوی قاضی به میانجیگری است. موافقتنامه نامه میانجیگری، قراردادی است که طبق ان طرفین توافق میکنند، از طریق میانجیگری اختلاف خود را حلوفصل نمایند .این موافقتنامه میتواند قبل از بروز اختلاف باشد یا بعد ار ان. لازم به ذکر است که انعقاد این موافقتنامه، الزاماً به معنی حلوفصل قطعی اختلاف نیست و احتمال دارد، تلاش میانجی، به حل اختلاف منجر نگردد. طرفین میتوانند، در هر زمان به جریان میانجیگری خاتمه دهند و در دادگاه، دعوی خود را پیگیری نمایند.
بعد از تعیین میانجی، هر یک از طرفین رو دررو با طرف دیگر به گفتوگو میپردازند، خلاصهای از دعوا و دلایل و اسناد و مدارک مثبت ادعاهایشان را ارائه میدهند. بعد از اطلاع میانجی، از امر مورد اختلاف با هر کدام از طرفین خصوصی درباره اختلاف گفتوگو میکند و تلاش میکند که نظر طرفین را به هم نزدیک کند و انها را به پذیرش راهحل مشترک، ترغیب نماید. اگر بعد از جریان میانجیگری، قراردادی منعقد شود، امکان اجرای مستقیم ان وجود ندارد، در حالی که رای داور یا گزارش اصلاحی صادره از سوی سازشگر لازمالاجرا بودند . خودداری از اجرای قرارداد بعد از میانجیگری، اقامه دعوا علیه مستنکف را به دنبال خواهد داشت. مهارت و تخصص میانجی و تمایل طرفین به حل دوستانه اختلاف از مهمترین عوامل موفقیت فرآیند میانجیگری، است.
میانجیگری در سطح بینالمللی
اگر طرفین بر اجرای میانجیگری، از طریق موسسهای توافق نموده باشند، مقررات ان موسسه، تشریفات حاکم بر میانجیگری را مشخص خواهد نمود. مثل قواعد میانجیگری دیوان داوری بینالمللی لندن، که دارای ۱۱ ماده و یک شرط پیشنهادی است، که نحوه ارجاع به میانجیگری و چگونگی رسیدگی میانجی و حلوفصل اختلافات و نحوهٔ خاتمه میانجیگری را مشخص نموده است.در سطح بینالمللی از این شیوه سیاسی-دیپلماتیک حلوفصل استفاده میشود، شخص ثالث بیطرف بهعنوان میانجی، معمولاً یک کشور، یک سازمان بینالمللی و یا یک شخصیت معروف بینالمللی است. امروزه، برنامههای میانجیگری، در اکثر کشورهای جهان مورد استقبال قرار گرفته است. سازمان ملل متحد، قطعنامههایی در مورد میانجیگری را به تصویب رسانیده است، به دنبال انها کشورها در قوانین داخلی خود نیز به ان توجه نموده و مقرراتی نیز در این باب مقرر کردهاند. مثل قطعنامهی شورای اقتصادی-اجتماعی سازمان ملل متحد، با عنوان توسعه میانجیگری و قواعد عدالت ترمیمی در دستگاه عدالت کیفری.
موسسه حقوقی و داوری بینالمللی طلیعه عدالت و مهر پارسیان
موسسه حقوقی و داوری بینالمللی طلیعه عدالت و مهر پارسیان با استفاده از دانش، تخصص و تجربه وکلای متبحر، قضات سابق دادگستری، سردفتران اسناد رسمی، کارشناسان و مشاوران حقوقی، مالی، بانکی، حسابداری، ثبتی و غیره، به ارائه خدمات تخصصی و حرفهای در زمینهٔ میانجیگری میپردازد. بهمنظور کسب اطلاع از نحوه تنظیم موافقتنامههای میانجیگری و یا ارجاع اختلافات و دعاوی به میانجیگری و نحوه تعیین میانجی، میتوانید با وکلا و مشاورین حقوقی مؤسسه حقوقی و داوری بینالمللی طلیعه عدالت و مهر پارسیان تماس حاصل نموده و سؤالات خود را با وکلا و مشاورین مؤسسه در میان بگذارید. مؤسسه حقوقی و داوری بینالمللی طلیعه عدالت و مهر پارسیان در کنار «گروه وکلای مهر» و «مشاورین حقوق مهاجرت مهر» تحت مدیریت محمدرضا مهری، وکیل پایهیک دادگستری، همچون گذشته راه گشای مسائل و موضوعات حقوقی شما شهروندان محترم میباشد.