کلاهبردار در نگاه عموم مردم فردی است که وعده بازپرداخت پول به افراد بدهکار را نقض می کند و
از این موضوع سود می ‌برد؛ اما از منظر حقوقی تعریف کلاهبرداری به شکل دیگری است. طبق
قوانین، کلاهبردار فردی است که افراد را با تشویق به سرمایه ‌گذاری در شرکت‌ ها، کارخانه ‌ها و
موسسات غیر موجود یا با فریب داشتن اختیارات به اموری وهمی و غیر واقعی می کشاند و آن‌ ها را
در مسیری اشتباه هدایت می ‌کند. این تعریف نشان ‌دهنده ارتکاب عمل فریبنده فرد و بی ‌ثباتی او در
ارتباط با دیگران است. لازم به ذکر است که در قانون تشدید مجازات مرتکبین کلاهبرداری، درمورد
جرم کلاهبرداری توصیف کلی نگاشته شده است. با این حال می توان اشکال خاص کلاهبرداری را در
سایر قوانین یافت. این اشکال خاص عبارتند از:
1. تبانی برای بردن مال غیر
براساس ماده 1 قانون مجازات مصوب سال 1307، جرم اشخاصی که برای بردن مال غیر تبانی می
کنند، تبانی دو نفر و اقامه دعوای صوری علیه یکدیگر، از مصادیق کلاهبرداری به شمار می رود.
2. انتقال مال غیر
در ماده 1 قانون مجازات مصوب 1308 ذکر شده است که اگر فردی مالی را که به دیگری تعلق دارد
بدون اجازه او به شخص ثالث واگذار کند، کلاهبردار خواهد بود. علاوه بر این در صورتی که شخص
این مال را با دانستن اینکه شخص واگذارکننده مالک آن نیست از او بپذیرد، کلاهبردار است.
3. معرفی مال دیگری به عوض مال خود
ماده ی 1 قانون مجازات مصوب 31/2/1308 بیان می کندکه اشخاصی که به جای مال خود، مال
دیگری را معرفی می کنند، کلاهبردار شناخته می شوند.

۴. دریافت گواهی انحصار وراثت بر خلاف واقع
۵. تقاضای ثبت ملک دیگری برخلاف واقع
۶. فروش بیمه‌ نامه یا تاسیس بدون مجوز نمایندگی بیمه
۷. تشکیل دفتر یا موسسه و ترجمه اسناد بدون رعایت مقررات قانونی
۸. انتشار اعلامیه‌ پذیره‌ نویسی اوراق بهادار با اطلاعات نادرست یا ناقص
۹. نقل و انتقال اموال موضوع اصل ۴۹ قانون اساسی بر خلاف قانون
۱۰. دریافت وجهی مازاد بر حق ‌الوکاله به ‌نام دیگران