وکیل فرجام خواهی تضمینی

9 دسامبر 2019

با موضوع وکیل فرجام خواهی تضمینی با شما مخاطبان گرامی همراه هستیم.

پیش از ورود به بحث جهت تنویر اذهان خوانندگان گرامی لازم است بگوییم عبارت تضمینی به معنای تضمین مهارت و هنر وکیل است و نه تضمین نتیجه دادگاه یا حکم نهایی.

در امور مدنی مقاطع دادرسی تحت شرایطی به سه فصل تقسیم می‌شوند.

فصل اول را دادرسی نخستین و فصل دوم را دادرسی در مقطع تجدیدنظر و فصل سوم را رسیدگی فرجامی می‌نامیم.

منظور از فرجام خواهی رسیدگی شکلی و انطباق رای با قانون است و در فرجام خواهی ورود ماهوی یا همان ماهیتی معنا ندارد.

اگر شما به دنبال نتیجه گرفتن از طرح فرجام خواهی هستید لازم است بدانید به صرف فرجام خواهی از ناحیه اشخاص اقدامی به صورت خودکار در دیوانعالی کشور صورت نمی‌پذیرد.

چرا که عموم مباحث مطروحه در دیوانعالی کشور به قدری پیشرفته هستند که در بین خود قضات با سابقه دیوان نیز بر سر مباحث اختلاف نظر وجود دارد.

لیکن پیشنهاد ما این است برای طرح فرجام خواهی حتما با وکیل فرجام خواهی محمدرضا مهری وکیل پایه یک دادگستری، با سابقه قضاوت محاکم عمومی مشاوره بشوید، این مشاوره به شما کمک خواهد کرد تا افق‌های پیش روی خود را در موضوع پرونده دقیق تر و بهتر ببینید.

سوالات مهم از وکیل فرجام خواهی تضمینی

قانون فرجام خواهی چیست؟

فرجام تبعی چیست؟

بهترین وکیل تضمینی فرجام خواهی در تهران کیست؟

نحوه تنظیم دادخواست فرجام خواهی چیست؟

قانونگذار چه مقرراتی را برای فرجام خواهی پیش بینی کرده است؟

وکیل فرجام خواهی تضمینی توضیح داد:

در خصوص فرجام خواهی : قانون گذار ما در ماده 367 و 368 آرا قابل فرجام را بیان کرده.

ماده 367 آراء قابل فرجام بدوی را بیان کرده یعنی آرایی که از بدوی صادر شده و از آنها تجدیدنظر بعمل نیامده و میخواهیم مستقیما از مرحله بدوی اقدام به فرجام خواهی از آن آراء نماییم.

‌ماده 367 – آرای دادگاه‌های بدوی که به علت عدم درخواست تجدیدنظر قطعیت یافته قابل فرجام‌خواهی نیست مگر در موارد زیر:

‌الف – احکام:

1 – احکامی که خواسته آن بیش از مبلغ بیست میلیون (000 000 20) ریال باشد.

جاداشت قانون گذار می گفت خواسته یا بهای خواسته که البته تسامحاً نام نبرده از بهای خواسته؛

خاطر نشان می‌گردد قانون گذار تسامحاً در ماده بهای خواسته را نیاورده،اگر بگوییم منظور قانونگذار از خواسته خودِ خواسته بوده نه بهای خواسته، یک نتیجه غیر منطقی و غیر معقول به بار میاورد.

آن هم اینکه فقط دعاوی که خواسته اش پول باشد قابل فرجام است و سایر دعاوی قابل فرجام نیستند.

2 – احکام راجع به اصل نکاح و فسخ آن، طلاق، نسب، حجر، وقف، ثلث، حبس و تولیت.

ب – قرارهای زیر مشروط به این که اصل حکم راجع به آنها قابل رسیدگی فرجامی باشد.

1 – قرار ابطال یا رد دادخواست که از دادگاه صادر شده باشد.

2 – قرار سقوط دعوا یا عدم اهلیت یکی از طرفین دعوا.

قانون گذار هم در ماده 367 و هم 368 گفته: احکام راجع به اصل نکاح و فسخ آن؛

یک رای وحدت رویه مهم در خصوص فرجام خواهی در رابطه با نکاح

وکیل فرجام خواهی تضمینی اظهار داشت:

یک رای وحدت رویه‌ای داریم که نتیجه گیری کرده که در خصوص رای راجع به نکاح یا رای راجع به فسخ نکاح صرفا تصمیمی که دادگاه در خصوص اثبات زوجیت یا فسخ نکاح اتخاذ می کند قابل فرجام است.

تصمیمات جانبی که دادگاه در خصوص آن موضوع اتخاذ می کد قابل فرجام نیستند

مثلا در دعوی اثبات رابطه زوجیت صرفا رای دادگاه در خصوص اثبات زوجیت قابل فرجام است.

حالا اگر دادگاه رای صادر کرد بر مبنای اثبات زوجیت با لحاظ صد عدد سکه بهار ازادی به عنوان مهریه، در اینجا رای و تصمیم در خصوص مهریه قابل فرجام نیست.

اما در خصوص سایر دعاوی قبل فرجام چون عبارت اصل در قانون ذکر نشده است.

فلذا محدودیتی در این خصوص نداریم و علاوه بر رای دادگاه راجع به اصل قضیه متفرعاتش هم قابل فرجام هست.

مثلا در دعوی طلاق، تصمیمات جانبی در خصوص حضانت و ملاقات فرزند نیز قابل فرجام است.

آرای شورای حل اختلاف قابل فرجام نیستند.

یک مطلب مهم در خصوص آرا صادره از شورای حل اختلاف:

وکیل فرجام خواهی تضمینی شرح داد

حال اگر شورای حل اختلاف یک رایی صادر کند و از اون رایی که شورای حل اختلاف صادر کرده در دادگاه عمومی تجدیدنظر بعمل بیاید دادگاه عمومی رای را یا تایید یا نقض می کند.

اگر نقض کرد خود رای مقتضی صادر می‌کند.

رایی که دادگاه عمومی صادر می کند چه در تایید و چه در نقض رای شورا باشد، این رای قابل تجدیدنظر و فرجام نیست.

مگر اینکه دادگاه عمومی وقتی رای شورا را نقض کرد رای شورا را از باب عدم صلاحیت نقض کند.

آنگاه رای دادگاه عمومی مانند رای نخستین می‌شود و حسب مورد قابل تجدیدنظر و فرجام است.

کدام دسته از آرا قابل فرجام نیستند؟

در ماده 369 قانون گذار آرایی را آورده که این آرا قابل فرجام نیستند :

‌ماده 369 – احکام زیر اگرچه از مصادیق بندهای (‌الف) در دو ماده قبل باشد حسب مورد قابل رسیدگی فرجامی نخواهد بود:

1 – احکام مستند به اقرار قاطع دعوا در دادگاه.

شبیه این را در تجدیدنظر هم داشتیم.

با این تفاوت که در تجدیدنظر عبارت قاطع نیامده است.

در اینجا بهتر بود میگفت آرا مستند چون در مواد بالایی می گویید قرارهای سقوط دعوی، رد دادخواست، ابطال دادخواست، اینها در صورتی قابل فرجام اند که حکم راجع به دعوی قابل فرجام باشد.

آرا مستند به اقرار قاطع دعوی قابل تجدیدنظر و قابل فرجام نیست.

وکیل فرجام خواهی تضمینی در ادامه گفت:

به عبارتی دیگر در بحث تجدیدنظر و در تبصره ماده 331 و ماده 333 می گفتیم آرای ذیل قابل تجدیدنظر نیست مگر در صورت عدم صلاحیت قاضی و یا عدم صلاحیت دادگاه که شامل:

الف-رای مستند به اقرار در دادگاه-رای مستند به نظر یک یا چند کارشناس که طرفین آرائ آنها را قاطع دعوا دانسته اند.

ب- احکام مستند به نظریه یک یا چند نفر کارشناس که طرفین به‌طور کتبی رأی آنها را قاطع دعوی دانسته باشند.

ج-آرایی که طرفین حق تجدیدنظرخواهی را از خود ساقط کرده باشند .- ما اینجا در ماده 369 همچین مگری نداریم.

2 – احکام مستند به نظریه یک یا چند نفر کارشناس که طرفین به‌طور کتبی رأی آنها را قاطع دعوا قرار داده باشند.

(شبیه این را در تجدیدنظر هم داشتیم ، وقتی کارشناس به شکل مطلق به کار برده می شه منظور کارشناس رسمی دادگستری است.)

3 – احکام مستند به سوگند که قاطع دعوا باشد.

(منظور سوگند بتی است؛ شبیه این را در تجدیدنظر نداشتیم یعنی قابل تجدیدنظر و غیرقابل فرجام است)

4 – احکامی که طرفین حق فرجام‌خواهی خود را نسبت به آن ساقط کرده باشند.(شبیه این را در تجدیدنظر داشتیم با این قید که اونجا گفته بود فقط کتبا حق تجدیدنظر خواهی را ساقط کرده باشند )

5 – احکامی که ضمن یا بعد از رسیدگی به‌دعاوی اصلی راجع به متفرعات آن صادر می‌شود.

در صورتی که حکم راجع به اصل دعوا قابل‌ رسیدگی فرجامی نباشد.

درخصوص تجدیدنظرخواهی از آرایی که در خصوص خسارات و متفرعات دعوی صادر می شود این آرا از حیث قابلیت فرجام در هرصورت تابع اصل دعوی هستند.

اما از حیث قابلیت تجدیدنظر در صورتی تابع اصل دعوی هستند که خسارات در جریان دعوی اصلی یا همراه با دادخواست دعوی اصلی مطالبه شده باشند.

اگر خسارات بصورت مستقل مطالبه شده باشد قابلیت تجدیدنظرخواهی از آن تابع مبلغ و میزان خود خسارات خواهد بود.

6 – احکامی که به‌موجب قوانین خاص غیرقابل فرجام‌خواهی است.

اگر در دادخواست فرجام خواهی نام یا آدرس فرجام خواه درج نشده باشد

در اینصورت این دادخواست تا پایان مهلت فرجام متوقف می‌ماند.

اگر تکمیل نشده دادگاه صادر کننده رای فرجام خواسته که حسب مورد بدوی یا تجدیدنظر است قرار رد دادخواست فرجام را صادر می کند.

این قرار به دیوار دادگاه الصاق می شود.

این قرار ظرف 20 روز قابل اعتراض در دیوان عالی کشور است.

(وقتی دادخواست تجدیدنظر این شرایط اساسی را نداشت قرار دیواری تجدیدنظر ظرف 10 روز قابل اعتراض بود اما در فرجام مهلت آن 20 روز است در دیوان)

اگر سایر شرایط دادخواست رعایت نشده باشد

اینجا اخطار رفع نقص خطاب به فرجام خواه از ناحیه مدیر دفتر صادر می شود.

اگر رفع نقص نشد ظرف 10 روز، قرار رد دادخواست فرجام توسط دادگاه حسب مورد بدوی یا تجدیدنظر صادر می شود.

ابلاغ می شود و ظرف 20 روز قابل اعتراض است.

فرجام تبعی چیست؟

وکیل فرجام خواهی تضمینی پاسخ داد

فرجام تبعی از حیث بقا و زوال تابع فرجام اصلی است.

یعنی اگر فرجام اصلی به هر دلیلی زایل بشه رد بشه مسترد بشه به فرجام تبعی هم رسیدگی نمی شود.

بر خلاف دعوای طاری که دعاوی طاری از حیث بقاء و زوال تابع دعوی اصلی نیستند.

یعنی اگر به هر دلیلی به دعوی اصلی رسیدگی نشود دعوای طاری می‌تواند بعنوان یک دعوی مستقل روی پا خود بایستد و به حیات خود ادامه دهد.

مگر اینکه این دعوی طاری دعوی ورود ثالث تبعی باشد.

ورود ثالث تبعی یعنی شخص وارد ثالث مستقلاً حقی برای خودش قائل نیست و خودش را مستقیم ذی نفع نمی‌داند.

بلکه صرفاً در برنده شدن یکی از طرفین ذی نفع است چون در ورود ثالث تبعی نفع غیر مستقیم است نمی تواند روی پای خودش بایستد.

اگر دعوی اصلی ساقط بشود ورود ثالث تبعی هم ساقط می شود.

اما در دعاوی طاری اصل بر این است دعوای طاری می تواند بعنوان یک دعوی مستقل روی پا خود بایستد و به حیات خود ادامه دهد.

دعوی فرجام تبعی اینگونه نیست اگر فرجام اصلی رد شود حتی اگر فرجام تبعی هم درخواستش شده باشد اینگونه نیست .

‌ماده 415 – اگر فرجام خواه دادخواست فرجامی خود را استرداد نماید و یا دادخواست او رد شود حق درخواست فرجام تبعی ساقط می‌شود و اگر‌درخواست فرجام تبعی شده باشد بلااثر می ‌گردد.