دادگاه داوری ورزش

رشته حقوق ورزشی در سراسر دنیا، متخصصین حقوق را بر آن داشته تا نسبت به مطالعه و تدوین حقوق و مقررات مربوط به ورزش اهتمام جدی داشته باشند. قوانین داوری در ورزش، در ایران تا حد زیادی حتی برای حقوقدانان نیز ناشناخته مانده است. پرونده‌هایی که در سالهای اخیر در دادگاه داوری ورزش مطرح شده و غالبا منجر به صدور رای محکومیت برای باشگاه ها و ورزشکاران ایرانی شده است، این موضوع را تقدیت می کند که جایگاه وکیل ورزشی در ایران به خوبی تبیین نشده است.

گروه وکلای ورزشی مهر، با داشتن سابقه مشاوره حقوقی به ورزشکاران و هنرمندان کشور، و دفاع از ورزشکاران در مجامع بین المللی و دادگاه داوری ورزشی و میانجیگری در ورزش، اجرای رای داوری ورزش، صلاحیت دادگاه ویژه ورزش، اعتراض به رای داوری، اعاده دادرسی داوری ورزشی، وکیل حقوق ورزش و همچنین مشاوره حقوقی داوری به صورت تخصصی، اقدام به تحقیق درباره دادگاه داوری ورزش نموده و نتیجه این تحقیق به صورت سلسله مقالاتی در سایت موسسه حقوقی و داوری بین المللی طلیعه عدالت و مهر پارسیان منتشر خواهد شد.

تاریخچه تشکیل دادگاه داوری ورزش

اولین شخصی که ایده تشکیل دادگاه داوری ورزش را ارائه نمود، آقای خوان آنتونیو سامارانش، رییس وقت کمیته بین المللی المپیک است. در سال 1983، تشکیل دادگاه داوری ورزش به تصویب رسید و در 30 ژوئن 1984 اجرایی شد. امور مالی و اداری این دادگاه در ابتدا به کمیته بین المللی المپیک واگذار شد ولی به دلیل امکان دخالت این کمیته به عنوان یکی از اصحاب دعوا در اختلافات، و ایراد دیوان فدرال سوییس، سرپرستی این دادگاه به شورای بین المللی داوری ورزش واگذار گردید. در پی این انتقال تمایل ورزشکاران جهت ارجاع اختلافات خود به CAS فزونی یافت و توافق نامه 1994 پاریس به شورای بین المللی داوری ورزش رسمیت بخشید.

در سال 1996 شعبه داوری ویژه ورزش AHD به تشکیلات دادگاه داوری ورزش افزوده شد و با پذیرش سیستم میانجیگری در دعاوی ورزشی، در سال 1999 و تاسیس شعبه دادگاه در استرالیا و ایالات متحده آمریکا، شکل دادگاه رسمیت بیشتری یافت. قانون مربوط به معاضدت قضایی دادگاه ورزش، جهت کاهش تحمیل هزینه های سنگین دادرسی در سپتامبر 2013 به تصویب رسید و شعبه ضد دوپینگ دادگاه داوری ورزش نیز تغییر بعدی در تشکیلات این دادگاه می باشد.

سیر تحولات قوانین مرتبط با دادگاه داوری ورزش

اولین قانون جهت تشکیل دادگاه داوری ورزش در سال 1983در دهلی نو به تصویب رسید. مقرر گردید تا IOC کلیه هزینه های داوری در اختلافات غیر مالی را متقبل شود و در حل اختلافات مالی بین ورزشکاران و نهادهای ورزشی، طرفین به تناسب سهم خود را بپردازند. قواعد داوری CAS در سال 1984 تصویب و لازم الاجرا شد و در سال 1990، مورد بازنگری و اصلاح قرار گرفت. CAS، علاوه بر رسیدگی به اختلافات، اقدام به ارائه نظریه مشورتی نیز می نمود. در سال 1991دادگاه داوری ورزش، یک راهنمای داوری منتشر نمود و با پیش بینی مقررات خاص برای حل اختلافات، این نهاد به اعتراض به تصمیمات نهادهای ورزشی در مقام تجدیدنظر خواهی رسیدگی می نماید. این امر مشروط به داشتن صلاحیت دادگاه ویژه ورزش و یا وجود توافقنامه داوری بین طرفین می باشد. رای CAS، طبق قانون فدرال سوئیس، قابل اعتراض در دیوان فدرال سوئیس می باشد.

پس از رای دیوان فدرال سوئیس مبنی بر الزام استقلال دادگاه داوری ورزش،  شورای بین المللی داوری ورزشICAS تاسیس شد که در واقع به نوعی سیاست گذار دادگاه داوری ورزش CAS، می‌باشد.

شورای بین المللی داوری ورزشی، صلاحیت تصویب و اصلاح قوانین دادگاه داوری، انتخاب افراد برای سمت های مهم دادگاه داوری ورزش را بر عهده دارد. وظیفه حل اختلافات ورزشی به شیوه های جایگزین حل اختلاف از قبیل میانجیگری و داوری، بر عهده دادگاه ویژه ورزش می باشد. دادگاه داوری ورزش نیز به دو شعبه داوری معمولی و تجدید نظر تقسیم می‌شود که در مقالات دیگری در سایت موسسه حقوقی و داوری بین المللی طلیعه عدالت و مهر پارسیان قابل مطالعه است.

وکیل حقوق ورزش، وکیل ورزشکاران

مشاوره حقوقی درباره صلاحیت و نحوه طرح پرونده در دادگاه داوری ورزش و نحوه اجرای رای داوری دادگاه ورزش را از طریق برترین تیم گروه وکلای ورزشی در ایران و همکار گروه وکلای مهر تجربه کنید.

دپارتمان حقوق ورزشی گروه وکلای مهر